Έπειτα από 14 μήνες παραμονής του στη φυλακή, ο Λάκης Γαβαλάς είναι ελεύθερος, χαλαρώνει με καλούς φίλους στο Ξυλόκαστρο και μιλά για τον εγκλεισμό του στη φυλακή.
«Εγώ ξεκινάω από το μηδέν, αλλά η Ελλάδα ξεκινάει από το 090, με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Από εδώ και πέρα θα ασχολούμαι με τα οικονομικά και θα ζω οικονομικά» [...]
«Η ψυχή μου ξέρει πόσο σκούρα και γκρίζα είναι ακόμα». [...]
«Τρέμω μετά από τόσο καιρό να ξαναμιλάω μπροστά στις κάμερες. Καταρχήν πρέπει να ξεχάσω πάρα πολλά πράγματα και γι΄αυτό το λόγο ήρθα στο ησυχαστήριο το υποτιθέμενο εδώ». [...]
«Αγαπάω την Ελλάδα γι΄αυτό δεν έφυγα ποτέ. Υποτίθεται ότι με έκλεισαν μέσα 14 μήνες, γιατί φοβόντουσαν ότι θα φύγω από τη χώρα μου.. Πάντοτε παρέμενα στην Ελλάδα, περίμενα και μου έκαναν τέσσερις συλλήψεις για να είναι πιο θεαματικό. Με θυσίασαν άδικα. Εγώ έφτιαξα τέτοια έργα για να φιλοξενώ όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους. Αυταπαρνήθηκα πράγματα δικά μου. Δεν πήρα ποτέ ένα σκάφος. Τριάντα χρόνια δεν έχω αγοράσει κάτι. Όλα τα έδινα στη δουλειά μου για να πάρω αυτήν την ανταμοιβή; Ήταν λίγο σκληρό». [...]
«Η φυλακή με άλλαξε, με έκανε πιο... όχι ταπεινό με την έννοια της λέξης που πάντοτε ήμουν, πιο ταπεινός στα πιστεύω μου, δηλαδή δεν πετάω πια στα σύννεφα, που αυτό θα ήταν καλό για να παροτρύνω κι άλλους ανθρώπους, με έχει γειωμένο, οπότε πατάω στη γη. Ούτε αποδημητικό πουλί αισθάνθηκα ποτέ, αλλά πουλί, ναι, αισθανόμουν που ήθελε να πετάει ελεύθερο. Αυτό μου το άλλαξε, με έκανε να πατάω στη γη».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου