Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Σήμερα, 21 Μαρτίου, είναι η περίφημη Εαρινή Ισημερία. Δηλαδή γίνεται ίση η Μέρα με τη Νύχτα και γι’ αυτό έχει επιλεγεί να είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, η μέρα της ισορροπίας και του μέτρου.

Αφιερώνουμε λοιπόν, στην Ημέρα αυτή, την Νύχτα. Μια νύχτα όμως που φωτίζεται από ένα ολόγιομο φεγγάρι όπως περιγράφεται στην ελληνική ποίηση με τους στίχους του ποιητή Θανάση Γιαπιτζάκη.






ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

"Το μόνο που θυμάμαι
απ τον ήλιο
είναι η σκιά μου"
είπε κάποιος κάποτε.
Κι εγώ το μόνο που θυμάμαι
απ το ολόγιομο φεγγάρι
είναι η παρηγοριά μου
ότι, όσο σκοτάδι
και να πέφτει στον κόσμο,
όλα φωτίζονται
στο φως της συντροφιάς.

Πανσέληνε,
πόσο πιο ωραία θα ήσουν
αν δεν φώταγες
ως βαθιά στις καρδιές μας !
Εκεί βαθιά κατοικούνε
η ενοχή της νύχτας,
η προδοσία της μέρας,
και κάτι πιο αποτρόπαιο :
Η σιωπή μας.

Φώτιζε με τη στρογγυλή μαγεία σου,
πανσέληνε.
Φώτιζε για να θυμίζεις
- στο σκοτάδι που θα μας τυλίξει κάποτε -
από πού παίρνεις το φως που φωτάς.
Κάπου αλλού κρυμμένη
είναι η ζωή μας,
ουράνιο μάτι,
που συντροφεύεις το χάδι
των μαλλιών της αγαπημένης μας.

Πανσέληνε,
από την αμμουδιά
καλούμε την Αρτέμιδα,
καλούμε τριγύρω της
όλα τα ζαρκάδια των αστερισμών,
όλα τα δάκρυα των φυλακισμένων καρδιών,
όλους τους καθρέφτες των φωτισμένων νερών,
όλα τα παραμύθια
των παιδιών που σ αντίκρυσαν,
ακόμα και τους αστροναύτες,
και τους κοσμοναύτες
που ήρθανε πιο κοντά σου.

Πανσέληνε,
φεγγάρι με φως
που προστάζει
να διαλυθούν
οι ίσκιοι της γης,
να λυθούν
οι πόρπες
στα φορέματα των γυναικών -
και να πλυθούν,
σε μια φωτεινή γραμμή
πάνω στη θάλασσα,
όλες οι λέξεις μας -
που έχουν βρωμίσει από την ανάγκη.

Θανάσης Γιαπιτζάκης