που ‘ταν και τ’ αληθινό.
Τότε, ο ουρανός πονούσε
γύρω απ’ το Σταυρό.
Σκέφτομαι το πρώτο Πάσχα
κι απ’ τον Άγνωστο Καημό
έχω τόσες ευκαιρίες
να λειτουργηθώ.
Σκέφτομαι το πρώτο Πάσχα
και τον Πόνο δεν ξεχνώ.
Με κρασί, αρνί και γέλιο
πώς ν’ αναστηθώ;
Θανασης Γιαπιτζακης
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου